De Romeinse wateropslagplaats

Als u op de provinciale weg van Montaione naar Gambassi rijdt dan komt u na ongeveer een kilometer rijden een Romeinse wateropslagplaats tegen die stamt uit de derde eeuw v.C.

Het bouwwerk werd tijdens archeologisch onderzoek in 1960 ontdekt op de plaats die "Il Muraccio” werd genoemd. Deze plaats werd zo genoemd vanwege de uiterlijke kenmerken van de wateropslagplaats waarvan de muren al sinds de oudheid zichtbaar zijn.

Het bouwwerk is 32,5 meter lang en 4,5 meter breed en bevindt zich gedeeltelijk onder de grond. De wateropslagplaats bevat drie aparte tanks die met elkaar verbonden zijn. Deze tanks staan op een kleine verhoging en door de dwarswanden met een opening in het midden kan het water worden doorgevoerd.

Aan de hand van een vergelijking met andere wateropslagplaatsen die in andere delen van Toscane zijn ontdekt en in betere staat verkeren kunnen we aannemen dat het een wateropslagplaats met tongewelven is.

De bouwtechniek die is gebruik voor deze "opus caementicum” bestaat uit een gemetselde droge muur, die is gemaakt van een combinatie van kalkspecie en middelgrote kalkstenen met daarin stukken steen.

Op het cement werden stenen gelegd die af en toe werden afgewisseld door min of meer vierkante stenen waarvan de restanten aan de onderkant van de muur nog steeds zichtbaar zijn. Het einde van de muur is gemaakt van een ander soort kalkstenen die groter zijn dan de stenen die zijn gebruikt voor het middelste gedeelte. In het gedeelte onder de grond zijn nog veel sporen van het originele pleisterwerk te zien, het gedeelte boven de grond is grotendeels verloren gegaan.

De wateropslagplaats diende om het water van Poggio all'Aglione op te slaan en had een capaciteit van 200.000 liter. Het was een waterreservoir voor de nabijgelegen plaats Villa waarvan het niet eenvoudig is om de exacte locatie te achterhalen. De mozaïekvloeren die in de regio zijn gevonden ondersteunen echter de theorie dat de plaats heeft bestaan.

In 1338 brachten nieuwe opgravingen een aantal pijpen die van terracotta zijn gemaakt aan het licht, deze gebakken klei werd vooral in de Griekse en Romeinse tijd gebruikt. Deze bouwstof werd in combinatie met specie en steen gebruikt voor het bouwen van smeltovens. Er zijn restanten van deze stenen gevonden in de buurt van de plaats "Pozzolo".

Hoe te bereik